De activering van langdurig werkzoekenden, de instroom van werkzoekenden met een migratieachtergrond en inactieven. We noemen maar enkele enorme uitdagingen op onze arbeidsmarkt. Begin 2020 verschenen nog twee onderzoeken die deze uitdagingen correct benoemen, meer bepaald een studie van het Onderzoeksinstituut voor Arbeid en Samenleving (HIVA) en de tweejaarlijkse Socio-economische monitoring van het Interfederale gelijke kansencentrum Unia en de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg. In beide onderzoeken wordt aangetoond dat zowel langdurig werkzoekenden als mensen met een migratieachtergrond hoofdzakelijk tewerkgesteld worden via uitzendwerk. Toch is het vreemd om telkens opnieuw vast te stellen dat in eenzelfde adem deze uitzendjob wordt gezien als een probleem.

Hoezo? Is niet werken dan beter dan werken in een uitzendjob? De beste optie is toch om moeilijker te plaatsen werkzoekenden aan het werk te krijgen en te houden? Vervolgens is het de verantwoordelijkheid van alle betrokken partners om er samen voor te zorgen dat deze mensen verder kunnen groeien en inzetbaar blijven. Maar de lage drempel naar de arbeidsmarkt, dát is de duidelijke verdienste van uitzendarbeid.

De Federgon-profielstudie toont aan dat gedurende een loopbaan er altijd momenten zijn waarop uitzendwerk een uitweg kan bieden. Uitzendwerk als smeerolie van de arbeidsmarkt, wil in de eerste plaats een transitierol vervullen. Uitzendwerk leidt mensen toe naar werk. De huidige corona-crisis zal ook de komende periode wellicht nog een grote impact hebben op de arbeidsmarkt en zal ervoor zorgen dat de rol van uitzendarbeid als transitie-instrument nog belangrijker wordt. Mensen zullen transities (moeten) maken tussen bedrijven, sectoren, beroepen, en dit vanuit verschillende professionele situaties; als werkzoekende, werknemer, inactieve, student, gepensioneerde, … Uitzendarbeid is het arbeidsmarktinstrument bij uitstek dat deze transitierol kan vervullen.

Dit neemt niet weg dat moeilijk te plaatsen profielen aan een job helpen een uitdaging is. Dikwijls zijn extra ondersteuning en begeleiding nodig om de volgende horde op de arbeidsmarkt te kunnen nemen. We zijn hier als maatschappij samen verantwoordelijk voor, de uitzendsector samen met andere arbeidsmarktpartners. Het is hierbij van belang dat uitzendwerk niet gezien wordt als deel van het probleem, maar als deel van de oplossing. Enkel deze instelling kan bijdragen tot constructieve oplossingen waar werkzoekenden, werkgevers en overheid beter van worden.

Als we echt werk willen maken van sluitende activering en als we de ambitie van een substantieel hogere werkzaamheidsgraad nastreven, dan zullen alle partners op de arbeidsmarkt moeten samenwerken. Enkel als iedereen zijn steentje bijdraagt, kunnen we zorgen voor een inclusieve arbeidsmarkt en kunnen we er vervolgens op inzetten dat zoveel mogelijk mensen de volgende horde in hun loopbaan kunnen nemen.

Paul Verschueren, Director Research & Economic Affairs bij Federgon.