Op 22 augustus jl. hebben de Waalse minister van Economie en Werk Pierre-Yves Jeholet en 21 sectorale federaties en sectorale fondsen, waaronder Federgon, een protocolakkoord ondertekend dat nieuwe pijlers bevat in de strijd tegen de tekorten aan arbeidskrachten op de Waalse arbeidsmarkt.
Deze tekorten, die al vele jaren heel wat sectoren treffen, zijn vooral een uiting van de mismatch tussen het aanbod van en de vraag naar werk. Waarom is het op de arbeidsmarkt moeilijker om die twee zaken op elkaar af te stemmen dan op andere markten? Er zijn twee verklaringen: enerzijds is het moeilijk in te schatten hoeveel arbeidskrachten er precies nodig zullen zijn, anderzijds evolueren de beroepen en functies. Deze twee elementen moeten in verband worden gebracht met de ingebakken en enorme traagheid van onze onderwijs- en opleidingssystemen.
Het protocolakkoord van minister Jeholet omvat drie sterke maatregelen: de hervorming van het Plan Formation Insertion (PFI), de invoering van een financiële stimulans voor opleiding in knelpuntberoepen en het geven van het startsein voor de actie “Coup de poing pénurie”. De ambitie is eenvoudig: het roer omgooien en een opwaartse dynamiek op gang trekken.
Federgon is daar verheugd over en staat vierkant achter dit protocol. De federatie wijst al jaren op het probleem van het tekort aan arbeidskrachten en vraagt dergelijke maatregelen. Van bij hun ontstaan wijden het Vormingsfonds voor Uitzendkrachten en het Vormingsfonds Dienstencheques trouwens bijna 100% van hun budget aan deze opleidingen, die tot doel hebben dit fenomeen tegen te gaan.
Federgon maakt zich echter geen illusies. Een protocolakkoord is één zaak, maar er is vooral nood aan een radicale verandering. En met deze maatregelen alleen zal het probleem niet opgelost raken. Onze economie heeft nood aan wendbaarheid, een positieve wil van de hele samenleving om te luisteren naar de behoeften van de bedrijven. Van het onderwijs tot het bedrijfsleven moeten we verder gaan op de weg van een betere overeenstemming tussen vraag en aanbod, met respect voor elkeen. Daarbij mogen we de individuele verantwoordelijkheid niet uit het oog verliezen. Dit fenomeen is nu lang genoeg bestudeerd. Hoog tijd om de actielogica om te keren.
De bedrijven kunnen zich niet eeuwig blijven tevreden stellen met lapmiddelen. Wanneer er tekorten zijn, pakken ze hun biezen of gaan ze hun arbeidskrachten elders zoeken, vooral in het buitenland. Delokalisatie, onderaanneming, arbeidskaarten en versnelde automatisering zouden binnenkort wel eens de enig mogelijke alternatieven kunnen zijn. Opgepast! Gevaar!
